Een excursie in de heilige vallei mocht ook niet ontbreken. Deze situeert zich tussen Cusco en Machu Picchu. Een eerste stop houden we in Chinchero. Dit dorpje staat onder meer bekend voor haar weverstechnieken en uiteenzettingen voor de toeristen die graag eens het proces van dichtbij willen zien. We krijgen een demonstratie vanaf het ruwe alpacawol tot een eindprodukt (in dit geval een tafelkleed).
Vervolgens bracht onze private gids, in voortreffelijk Engels overigens (wat geen garantie is hier), ons naar Moray. Deze wel heel opmerkelijke terrassen bestaan in tegenstelling tot de gewone terrassen uit concentrische cirkels. Vermoedelijk werden hier experimenten uitgevoerd door de Quechua, het volk van de Inca. Het levert in elk geval een mooi plaatje op.
Daarna volgde een mooie wandeling (afdaling deze keer!) naar Maras, waar we de bekende zoutmijnen een bezoekje brachten. Tussendoor vonden we de tijd om onze naam te vereeuwigen op een cactus.
De zoutmijnen of liever zoutvallei van Maras bestaat uit verschillende terrassen waar zout uit de rotsen gegenereerd wordt via het water dat uit de bergen vloeit. Via een proces van evaporatie (of verdamping om het dan minder geleerd te maken) wordt de oplossing van dit zoutwater herleidt tot zoutstenen.
Vervolgens ging de trip verder naar Ollantaytambo. Dit dorpje is gekend als uitvalsbasis om de treinrit aan te vangen naar Aguas Calientes, het zeer toeristische dorpje dat als enige bestaansreden het vlakbij gelegen wereldwonder Machu Picchu heeft.
Ollantaytambo zelf trekt een horde toeristen aan omwille van de spectaculaire terrassen, de grote monolithische stenen (altijd indrukwekkend om een steen in één stuk te zien staan, passend in een grotere constructie) en het vernuft aan hydraulische systemen. Hoe de Inca's hun watervoorzieningen konden sturen blijft op de dag van vandaag nog steeds een raadsel. Op verscheidene plaatsen waar water uit de stenen vloeit hebben wetenschappers en archeologen nog steeds geen idee wat de bron is van dat water. Heerlijk mysterieus!
Een anderhalf uur durende treinrit brengt ons vervolgens in Aguas Calientes. Machu Picchu komt nu wel heel erg dicht bij...
Geen spaghetti in deze pot, maar wel alpacawol die het gewenste kleurtje krijgt na één uur koken in combinatie met het gepaste natuurlijke component. Bvb. kleine kevers die leven op de cactussen en rode kleur afgeven bij het pletten.
Motiefjes maken in het tafelkleed. Deze vrouwen zijn hier uiterst bedreven in.
Even verder verbroederen we met onze dikke vrienden, de alpaca's. :-)
Vervolgens bracht onze private gids, in voortreffelijk Engels overigens (wat geen garantie is hier), ons naar Moray. Deze wel heel opmerkelijke terrassen bestaan in tegenstelling tot de gewone terrassen uit concentrische cirkels. Vermoedelijk werden hier experimenten uitgevoerd door de Quechua, het volk van de Inca. Het levert in elk geval een mooi plaatje op.
Daarna volgde een mooie wandeling (afdaling deze keer!) naar Maras, waar we de bekende zoutmijnen een bezoekje brachten. Tussendoor vonden we de tijd om onze naam te vereeuwigen op een cactus.
De zoutmijnen of liever zoutvallei van Maras bestaat uit verschillende terrassen waar zout uit de rotsen gegenereerd wordt via het water dat uit de bergen vloeit. Via een proces van evaporatie (of verdamping om het dan minder geleerd te maken) wordt de oplossing van dit zoutwater herleidt tot zoutstenen.
De terrassen worden bewerkt door lokale families. Elkeen beschikt over zo'n 8-tal zoutputten.
Vervolgens ging de trip verder naar Ollantaytambo. Dit dorpje is gekend als uitvalsbasis om de treinrit aan te vangen naar Aguas Calientes, het zeer toeristische dorpje dat als enige bestaansreden het vlakbij gelegen wereldwonder Machu Picchu heeft.
Ollantaytambo zelf trekt een horde toeristen aan omwille van de spectaculaire terrassen, de grote monolithische stenen (altijd indrukwekkend om een steen in één stuk te zien staan, passend in een grotere constructie) en het vernuft aan hydraulische systemen. Hoe de Inca's hun watervoorzieningen konden sturen blijft op de dag van vandaag nog steeds een raadsel. Op verscheidene plaatsen waar water uit de stenen vloeit hebben wetenschappers en archeologen nog steeds geen idee wat de bron is van dat water. Heerlijk mysterieus!
Een anderhalf uur durende treinrit brengt ons vervolgens in Aguas Calientes. Machu Picchu komt nu wel heel erg dicht bij...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten